SAKRAMENT namaszczenia chorych może przyjąć każdy wierzący, którego zdrowie znajduje się w poważnym niebezpieczeństwie. Namaszczenie chorych można przyjmować wielokrotnie. Dlatego nie jest niczym bezsensownym, żeby także młodzi ludzie prosili o ten sakrament, gdy na przykład czeka ich trudna operacja. W takich okolicznościach wielu chrześcijan łączy namaszczenie chorych ze spowiedzią (czasem z całego życia). Chcą, gdyby taka była wola Boża, stanąć przez Nim z czystym sumieniem.
Namaszczenie chorych obdarza pociechą, pokojem i siłą oraz ściśle jednoczy chorego w jego niedomaganiu i cierpieniu z Chrystusem. Bowiem Pan wziął na siebie nasze lęki i na swoim ciele poniósł nasze bóle. U niektórych namaszczenie chorych powoduje cielesne uzdrowienie. Jeśli jednak kogoś Pan zechce powołać do siebie, w sakramencie namaszczenia chorych obdarza go siłą w walce z ciałem i w zmaganiach duchowych w tym ostatnim okresie życia. W każdym wypadku namaszczenie chorych powoduje odpuszczenie grzechów.
Wielu chorych obawia się tego SAKRAMENTU i odsuwają go na ostatni moment, ponieważ uważają, że jest rodzajem wyroku śmierci. Jest tymczasem dokładnie odwrotnie: namaszczenie chorych to rodzaj polisy na życie. Chrześcijanin towarzyszący choremu powinien usuwać te fałszywe obawy. Najczęściej bardzo ciężko chorzy intuicyjnie czują, że w tej chwili nie ma nic ważniejszego, niż natychmiast przylgnąć do Tego, który pokonał śmierć i jest samym życiem: do Jezusa Zbawiciela.
KIEDY UDZIELAMY SAKRAMENTU CHORYCH?
Kapłani odwiedzają chorych z posługą sakramentalną w pierwszą sobotę miesiąca, a w nagłych przypadkach (w niebezpieczeństwie śmierci) w każdym innym czasie. Przy zgłoszeniu chorego należy określić jego stan zdrowia (zwłaszcza czy jest on w stanie przyjąć Komunię Świętą). W domu chorego należy przygotować stół nakryty białym obrusem, krzyż oraz świece. Wszyscy obecni w domu biorą udział w modlitwie. Prosimy nie czekać na ostatnią chwilę z wezwaniem kapłana do chorego, aby ten obrzęd nie stał się ostatnim namaszczeniem. Sakrament chorych nie jest ostatnim namaszczeniem. Można go przyjmować wiele razy przy każdym pogorszeniu zdrowia. Sakramentem na śmierć jest Wiatyk, czyli ostatnia Komunia święta udzielana wg specjalnego obrzędu i połączona z sakramentem chorych.
W każdą niedzielę chorzy i starsi parafianie mają możliwość przyjęcia Komunii świętej w domu z rąk Nadzwyczajnego Szafarza Komunii św. Zgłoszenia przyjmujemy w kancelarii lub w zakrystii.
Istnieje również możliwość (po wcześniejszym uzgodnieniu z proboszczem) sprawowania Mszy św. w domu chorego, szczególnie z okazji okrągłych rocznic urodzin itp.